Kroon- en brugwerk

De kroon is het zichtbare onderdeel van een tand dat zich (meestal) boven het tandvlees bevindt. Deze wordt gedragen door de wortel die zich veelal onder het tandvlees in het kaakbot situeert. Wanneer deze kroon beschadigd is door trauma, tandbederf of onherstelbare verkleuring kan de patiënt nood hebben aan een nieuwe kroon om deze tand opnieuw esthetisch en functioneel te herstellen. Hiervoor moet er voldoende ruimte gecreëerd worden door de tandarts, zodat de tandtechnicus een correcte vorm kan creëren waarbij de nieuwe kronen niet te dik of bol zijn en passen binnen het restgebit. 

De nieuwe materialen beschikbaar zorgen ervoor dat deze reductie veel minder is dan vroeger en de kans op zenuwbeschadiging ook kleiner is door dit type behandelingen. De overleving van een goed vervaardigde kroon is in sommige gevallen meer dan 20 jaar, maar is zoals altijd afhankelijk van een goede dagelijkse mondhygiëne om nieuwe problemen die kunnen ontstaan aan de kroonrand of tandwortels te vermijden.

Wanneer één of meerdere tanden verloren of verwijderd zijn en de patiënt tandvervanging wenst, kiezen we meestal voor implantaten. In sommige gevallen is het plaatsen van een implantaat echter niet mogelijk of niet gewenst (financieel, risicofactoren, ongunstige locatie of onvoldoende bot beschikbaar). 

Wanneer de ruimte van deze verloren tand begrensd wordt door minstens 2 goede tand(wortels) voor en achter deze opening, kan de tandarts voorstellen om een brug te maken. Dit betekent dat er kronen voorzien worden op de tanden voor en na de opening, die vervolgens met elkaar verblokt worden als 1 brug en zo vast gecementeerd worden over de bestaande opening. 

De grootste nadelen hierbij zijn de nodige reductie met kans op zenuwbeschadiging en de kritische zorg nodig voor de tanden die als brugpijlers dienen. Wanneer 1 van deze pijlers beschadigd of verloren zou zijn, is immers vaak de volledige brug verloren.